A little poet in Odia :Debendra Rout

  ପତ୍ରଝଡା ***** ନିୟତୀର ସୂଚୀପତ୍ର , ଆକସ୍ମିକ ଦୁର୍ବିପାକ ବା ଅସହ୍ୟ ତାରତମ୍ୟର ନିଷ୍ଠୁର ପ୍ରତିଫଳନ , କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତରାଳେ ସମ୍ଭାବନାର ଏକ ସୁନ୍ଦର ଜୀବନ! ହେଲେ ବସା ବାନ୍ଧିଥିବା ପକ୍ଷୀସବୁ ଭୁଲି ଯାନ୍ତି ସାକାର କରିଥିବା ଅତୀତର ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ , ବାଟୋଇଟା ଦଣ୍ଡେବି ଚାହେଁନି ମନେ ବି ପକାଏନି ଏହି ବୃକ୍ଷ ତଳେ କେତେ ଶୀତଳତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ବିଗତ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ମଧ୍ୟାହ୍ନ!  

  କିଏ ସିଏ ******** ସମୁଦ୍ରର ଢେଉରେ ହଜି ଯାଉଥିବା ମୁକ୍ତା ବିନ୍ଦୁ ସବୁକୁ ଗୋଟିଏ ମାଳାରେ ବାନ୍ଧି ରଖିବାର ସଫଳ ରୂପାୟନର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ସେ , ଆଷାଢର ବାରିଧାରେ ମୁକ୍ତ ଆକାଶ ତଳେ ଭିଜୁଥିବା କାନଭାସରେ ଅମୂଲ୍ୟ ଛବି ଗୁଡ଼ିକୁ ସଂରକ୍ଷିତ ରଖିବାର ଅଦମ୍ୟ ପ୍ରୟାସ ସେ , କାଳଗ୍ରାସୀ ଭୂଚଳନରେ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ହରାଉ ଥିବା ଶିଳା ଖଣ୍ଡକୁ ବାନ୍ଧିରଖିବାର ଦୁର୍ବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ସେ , ମୁଁ ଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ଅସହାୟ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜର୍ଜରିତ ଆତ୍ମା ଗୁଡିକୁ ସ୍ୱାଭିମାନର ମନ୍ତ୍ରରେ ଉଦବୃଦ୍ଧ କରିଥିବା ମହାସ୍ତୋତ୍ର ଟିଏ ସିଏ , କଳିଙ୍ଗ , ଉତ୍କଳ , ଓଡିଶାର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ ସେ , କୁଳବୃଦ୍ଧ , ଉତ୍କଳଗୌରବ , ଯୁବ ଚେତନାର ଅପରାଜେୟ ଧ୍ୱଜାବାହକ ମଧୁବାବୁ ସେ!  

  ଡର ***** ଶାନ୍ତ ସୁର୍ୟୋଦୟରେ ଉତପ୍ତ ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ କ୍ଲାନ୍ତ ଅପରାହ୍ନରେ ସନ୍ଧ୍ୟାର ମୁହଁ ଅନ୍ଧାରରେ ବା ନିସ୍ତବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ରାତ୍ରରେ , ଏଠି ଡର କେମିତି ଅନବରତ ରାଜତ୍ୱ କରୁଛି! ମନ୍ଦିର ବେଢାରେ , ଭଗବାନଙ୍କ ରତ୍ନ ସିଂହାସନରେ , ଯୀଶୁଙ୍କ ଗୀର୍ଜା ଘରରେ , ଆହ୍ଲାଙ୍କ ମସଜିଦରେ , କବୀରଙ୍କ ଗୁରୁଦ୍ୱାରରେ ପ୍ରଶାନ୍ତ ବୌଦ୍ଧ ସ୍ତୁପରେ ଡରଟା ନିଜର ଆସ୍ଥାନ ଜମାଇ ଦେଇଛି! ବିଦ୍ୟାଳୟ ଠୁଁ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ କୃଷିକ୍ଷେତ୍ର ଠୁଁ ନ୍ୟାୟାଳୟ ବଜାର ଠୁଁ ଚିକିତ୍ସାଳୟ ସବୁଠିଁ ଡରର ଆଧିପତ୍ୟ ଅଛି! ଜଳ , ସ୍ଥଳ , ଆକାଶରେ ଅଗ୍ନି , ବାୟୁ , ବନାନୀରେ ଫଳ , ପୁଷ୍ପ , ଔଷଧିରେ ଏ ଡରଟା ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଛି , ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଏ ଡର ନିଜର କରିଛି!  

  ବୋଉ ****** ଖାଁ ଖାଁ ବୈଶାଖର ନିଛାଟିଆ ଖରାବେଳେ ବାବେନା ଭୂତର ଡର , ମୁହଁ ସଞ୍ଜବେଳେ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ବରଗଛ ତଳର ଝାପ୍ସା ଅନ୍ଧକାର , ନିଦ୍ରିତ ମୁଦ୍ରାରେ କିଛି ଭୟଙ୍କର ମୁହଁ ଓ ତାଙ୍କ ବିକଟ ଚିତ୍କାର , ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ମନେହୁଅନ୍ତି ମିଳିଗଲେ କବଚ ବୋଉ ପଣତ କାନିର! ଜ୍ୱରରେ ଆଉଟି ପାଉଟି ହେଉଥିବା କୁନି କୁନି ଓଠ ଦୁଇ ଧାର , ନିୟତି ଚକ୍ରରେ ନିସ୍ତେଜ ହୋଇ ଯାଉଥିବା ଅବଶ ଶରୀର , ବିଫଳତାର ବିଷ ଜ୍ୱାଳାରେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ଅନ୍ତର , ସ୍ୱୟଂକ୍ଷମ ହୋଇଯାନ୍ତି , ଆତ୍ମ ବିଶ୍ୱାସ ଫେରିପାନ୍ତି , ଭୟକୁ ଦୂରେଇ ଦିଅନ୍ତି ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂର , ଯେବେ ସ୍ପର୍ଶ ପାଆନ୍ତି ' ବୋଉ ' ର!

  ଝଡ଼ ପରର ସକାଳ ************** ମୃତ୍ୟୁକୁ ସାମ୍ନାରେ ଦେଖିବାର ଆଶଙ୍କା ଓ ଅନୁଭୂତି ଅପସରି ଗଲାପରେ ସବୁଠିଁ ଖାଲି ନୀରବତା , ଧ୍ବଂସାବଶେଷରୁ ଜୀବନକୁ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ମିଳୁଛି ଆଞ୍ଜୁଳି ଭରା ଦୁଃଖ କିଛି ଆଶ୍ବସ୍ତି ଓ ଅସହାୟତା! ଭାଙ୍ଗିଯାଇଥିବା ହୃଦୟ ସାହସ ବାନ୍ଧୁଛି ପୁନଃ ଯୋଡ଼ିହେବା ପାଇଁ , ଅଙ୍କୁରିତ ହେଉଛି ଗଢିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଧ୍ବଂସର ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖା ଡେଇଁ! ସମ୍ଭାବନା ସବୁ ପୁଣି ଜମାଟ ବାନ୍ଧୁଛନ୍ତି ନହୋଇ ଦୁର୍ବଳ , କାଳ ରାତ୍ରିର ଅବସାନ ପରେ ଆସିଛି ଝଡ଼ ପରର ସକାଳ!

  ଗୋପବନ୍ଧୁ ********* ଏବେବି ଜୀବନ ଓ ମରଣ ମଧ୍ୟେ ସୂତା ଖିଅର ଅନ୍ତର , ଦ୍ୱାର ଖୋଲିଦେଲେ ନିଶ୍ଚିତ ମୃତ୍ୟୁର ଡର , ଭଙ୍ଗା କୁଡ଼ିଆ ହେଉ ଅଥବା ରାଜ ନଅର , ସବୁଠୁଁ   ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ଆସେ ସେହି ଅନିଶ୍ଚିତତାର , ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ସଂଘର୍ଷ ଏ ଜୀବନ ଓ ମୃତ୍ୟୁର! ଏବେବି ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି ଜଳାଏ ଦୀପ ବିଶ୍ୱାସର , ହାରିବା ମନରେ ସୃଷ୍ଟି କରେ ସ୍ବପ୍ନ ଜିତିବାର , ମୃତ୍ୟୁର ଉପତ୍ୟକାରୁ ଶୁଭେ ସଂଗୀତ ଜିଇଁବାର , ସ୍ୱାର୍ଥର ପୂର୍ଣ୍ଣାହୁତିରୁ ଜନ୍ମ ହୁଏ ବିରଳ ତ୍ୟାଗର!

  ବାହୁଡା଼ ****** ଲିଭି ଆସୁଥିବା କୁନି କୁନି ପାଦ ଚିହ୍ନକୁ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ , ଖେଳ ପଡିଆରେ , ଆମ୍ବତୋଟାରେ ନଦୀ ପଠାରେ ଖୋଜିବାର ବେଳ , ହଁ ଏବେ ବାହୁଡ଼ିବା ବେଳ! ଅନବରତ ଧାଉଁଥୁବା ଦିଗବଳୟ ମୁହାଁ ମଣିଷଟି ସ୍ବପ୍ନ ଗୁଡାକୁ ତା ଷଠି ଘରକୁ ଫେରାଇ ଦେବାର ବେଳ , ହଁ ଏବେ ବାହୁଡ଼ିବା ବେଳ! ଦୁବରୁ ଧୃମ ହେବାର ମହାଯାତ୍ରାରେ ଭେଟିଥିବା ଚିହ୍ନା ମୁହଁ ସବୁ କିଛି ହଜି ଗଲେଣି ଆଉ କିଛି ହଜିବାର ପ୍ରୟାସ ମଧ୍ୟରେ , ସେମାନଙ୍କୁ ଖୋଜିବାର ବେଳ ହଁ ଏବେ ବାହୁଡ଼ିବା ବେଳ! ସେଦିନର ବାଲିଘରକୁ ଆକାଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ କରିବାର ଦୁର୍ବାର ଅଭିପ୍ସା ଓ ବାଲିଘର ସାଥିଙ୍କ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବେ ସ୍ମୃତିରେ କେବଳ ତାକୁ ଆଉଥରେ ଗଢିବାର ବେଳ , ହଁ ଏବେ ବାହୁଡ଼ିବା ବେଳ!