A little poet in Odia :Debendra Rout

  ମାଟିର ସ୍ବର ହୃଦୟର କେଉଁ ନିଭୃତ କୋଣରେ ଉଙ୍କି ମାରେ ସଦା ପ୍ରଶ୍ନ ଟିଏ, ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ମୋ ଉତ୍କଳ ଭୂଇଁରେ ଶିଥିଳତା ବୀଜ ବୁଣିଲା କିଏ? ଯେଉଁ ଉତ୍କଳୀୟ ରଣ ହୁଙ୍କାରରେ ଥରି ଉଠୁଥିଲା ଭାରତ ବର୍ଷ, ସେହି ବୀର ଭୂମି ବକ୍ଷୁ ଆସୁଛି ଅସହାୟତାର ଦୀର୍ଘ ଶ୍ବାସ! ଯାହାର କୋଳରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ ମଧୁ, ଗୋପବନ୍ଧୁ, ବକ୍ସି ଓ ବାଜି, ସେ ମା କୋଳରେ ନିର୍ଭୟେ ବୁଲନ୍ତି ଚୋରା ଖଣ୍ଟ ଏବଂ ତସ୍କର ପାଜି| ସମ୍ପଦମୟ ମୋ ଜନ୍ମ ଭୂମିରେ ସଦା ହସୁଥିଲା ସୁନାର ଶସ୍ୟ, ତାହାରି ବକ୍ଷରେ ବହୁଅଛି ଆଜି ବୁଭୁକ୍ଷୁଙ୍କର ଉଷ୍ମ ଶ୍ବାସ| ଧରମାର କୀର୍ତ୍ତି ଏବେବି ରହିଛି ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗର ବେଳା ଭୂମିରେ, ପ୍ରୁରୁଷୋତ୍ତମ ଶୋଭା ପାଉଛନ୍ତି ମୁକ୍ତି ଧାମର ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରରେ| ଅହିଂସାର ବାଣୀ କରେ ପ୍ରଚାର ଧଉଳି ପାହାଡ ସଗର୍ବେ ଆଜି , ଏବେବି ରହିଛି ବାରବାଟୀ ଦୁର୍ଗ ଓଡିଆ ବୀରତ୍ଵ ସ୍ମାରକ ସାଜି| ବକୁଳ ବନର ପଞ୍ଚସଖା ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରି ବୁଲନ୍ତି ଥୋକେ, ଆବଶ୍ୟକ ବେଳେ ଆସେନା କାହିଁକି ସେ ଅମୂଲ୍ୟ ବାଣୀ ତାଙ୍କରି ମୁଖେ! ବୀର ପ୍ରସବିନୀ ସେ ବୀରା ଜନନୀ ନିରବେ ବାହୁଛି ଆଖିରୁ ଲୁହ, ତାହାରି କୋଳରେ ତା ସନ୍ତାନ ବଢେ ବୁଝି ପାରେନା ତା ଅନ୍ତର କୋହ| ଭାରତ ବର୍ଷର ଅର୍ଥ ଦରବାରେ ନିସ୍ଵ ରୂପେ ଗଣା ମୋ ଜନନୀ, ପ୍ରକୃତି ଦେଇଛି ଅଜସ୍ର ସମ୍ପଦ କିନ୍ତୁ ତା ସନ୍ତାନ ତାକୁ ବୁଝୁନି | ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା କରି ବୋଲାଏ ଶିକ୍ଷିତ ବୁଝେନା ତାର କୌଳିକ ବୃତ...

  ପତ୍ରଝଡା ***** ନିୟତୀର ସୂଚୀପତ୍ର , ଆକସ୍ମିକ ଦୁର୍ବିପାକ ବା ଅସହ୍ୟ ତାରତମ୍ୟର ନିଷ୍ଠୁର ପ୍ରତିଫଳନ , କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତରାଳେ ସମ୍ଭାବନାର ଏକ ସୁନ୍ଦର ଜୀବନ! ହେଲେ ବସା ବାନ୍ଧିଥିବା ପକ୍ଷୀସବୁ ଭୁଲି ଯାନ୍ତି ସାକାର କରିଥିବା ଅତୀତର ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ , ବାଟୋଇଟା ଦଣ୍ଡେବି ଚାହେଁନି ମନେ ବି ପକାଏନି ଏହି ବୃକ୍ଷ ତଳେ କେତେ ଶୀତଳତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ବିଗତ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ମଧ୍ୟାହ୍ନ!  

  କିଏ ସିଏ ******** ସମୁଦ୍ରର ଢେଉରେ ହଜି ଯାଉଥିବା ମୁକ୍ତା ବିନ୍ଦୁ ସବୁକୁ ଗୋଟିଏ ମାଳାରେ ବାନ୍ଧି ରଖିବାର ସଫଳ ରୂପାୟନର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ସେ , ଆଷାଢର ବାରିଧାରେ ମୁକ୍ତ ଆକାଶ ତଳେ ଭିଜୁଥିବା କାନଭାସରେ ଅମୂଲ୍ୟ ଛବି ଗୁଡ଼ିକୁ ସଂରକ୍ଷିତ ରଖିବାର ଅଦମ୍ୟ ପ୍ରୟାସ ସେ , କାଳଗ୍ରାସୀ ଭୂଚଳନରେ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ହରାଉ ଥିବା ଶିଳା ଖଣ୍ଡକୁ ବାନ୍ଧିରଖିବାର ଦୁର୍ବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ସେ , ମୁଁ ଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ଅସହାୟ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜର୍ଜରିତ ଆତ୍ମା ଗୁଡିକୁ ସ୍ୱାଭିମାନର ମନ୍ତ୍ରରେ ଉଦବୃଦ୍ଧ କରିଥିବା ମହାସ୍ତୋତ୍ର ଟିଏ ସିଏ , କଳିଙ୍ଗ , ଉତ୍କଳ , ଓଡିଶାର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ ସେ , କୁଳବୃଦ୍ଧ , ଉତ୍କଳଗୌରବ , ଯୁବ ଚେତନାର ଅପରାଜେୟ ଧ୍ୱଜାବାହକ ମଧୁବାବୁ ସେ!  

  ଡର ***** ଶାନ୍ତ ସୁର୍ୟୋଦୟରେ ଉତପ୍ତ ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ କ୍ଲାନ୍ତ ଅପରାହ୍ନରେ ସନ୍ଧ୍ୟାର ମୁହଁ ଅନ୍ଧାରରେ ବା ନିସ୍ତବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ରାତ୍ରରେ , ଏଠି ଡର କେମିତି ଅନବରତ ରାଜତ୍ୱ କରୁଛି! ମନ୍ଦିର ବେଢାରେ , ଭଗବାନଙ୍କ ରତ୍ନ ସିଂହାସନରେ , ଯୀଶୁଙ୍କ ଗୀର୍ଜା ଘରରେ , ଆହ୍ଲାଙ୍କ ମସଜିଦରେ , କବୀରଙ୍କ ଗୁରୁଦ୍ୱାରରେ ପ୍ରଶାନ୍ତ ବୌଦ୍ଧ ସ୍ତୁପରେ ଡରଟା ନିଜର ଆସ୍ଥାନ ଜମାଇ ଦେଇଛି! ବିଦ୍ୟାଳୟ ଠୁଁ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ କୃଷିକ୍ଷେତ୍ର ଠୁଁ ନ୍ୟାୟାଳୟ ବଜାର ଠୁଁ ଚିକିତ୍ସାଳୟ ସବୁଠିଁ ଡରର ଆଧିପତ୍ୟ ଅଛି! ଜଳ , ସ୍ଥଳ , ଆକାଶରେ ଅଗ୍ନି , ବାୟୁ , ବନାନୀରେ ଫଳ , ପୁଷ୍ପ , ଔଷଧିରେ ଏ ଡରଟା ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଛି , ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଏ ଡର ନିଜର କରିଛି!  

  ବୋଉ ****** ଖାଁ ଖାଁ ବୈଶାଖର ନିଛାଟିଆ ଖରାବେଳେ ବାବେନା ଭୂତର ଡର , ମୁହଁ ସଞ୍ଜବେଳେ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ବରଗଛ ତଳର ଝାପ୍ସା ଅନ୍ଧକାର , ନିଦ୍ରିତ ମୁଦ୍ରାରେ କିଛି ଭୟଙ୍କର ମୁହଁ ଓ ତାଙ୍କ ବିକଟ ଚିତ୍କାର , ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ମନେହୁଅନ୍ତି ମିଳିଗଲେ କବଚ ବୋଉ ପଣତ କାନିର! ଜ୍ୱରରେ ଆଉଟି ପାଉଟି ହେଉଥିବା କୁନି କୁନି ଓଠ ଦୁଇ ଧାର , ନିୟତି ଚକ୍ରରେ ନିସ୍ତେଜ ହୋଇ ଯାଉଥିବା ଅବଶ ଶରୀର , ବିଫଳତାର ବିଷ ଜ୍ୱାଳାରେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ଅନ୍ତର , ସ୍ୱୟଂକ୍ଷମ ହୋଇଯାନ୍ତି , ଆତ୍ମ ବିଶ୍ୱାସ ଫେରିପାନ୍ତି , ଭୟକୁ ଦୂରେଇ ଦିଅନ୍ତି ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂର , ଯେବେ ସ୍ପର୍ଶ ପାଆନ୍ତି ' ବୋଉ ' ର!

  ଝଡ଼ ପରର ସକାଳ ************** ମୃତ୍ୟୁକୁ ସାମ୍ନାରେ ଦେଖିବାର ଆଶଙ୍କା ଓ ଅନୁଭୂତି ଅପସରି ଗଲାପରେ ସବୁଠିଁ ଖାଲି ନୀରବତା , ଧ୍ବଂସାବଶେଷରୁ ଜୀବନକୁ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ମିଳୁଛି ଆଞ୍ଜୁଳି ଭରା ଦୁଃଖ କିଛି ଆଶ୍ବସ୍ତି ଓ ଅସହାୟତା! ଭାଙ୍ଗିଯାଇଥିବା ହୃଦୟ ସାହସ ବାନ୍ଧୁଛି ପୁନଃ ଯୋଡ଼ିହେବା ପାଇଁ , ଅଙ୍କୁରିତ ହେଉଛି ଗଢିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଧ୍ବଂସର ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖା ଡେଇଁ! ସମ୍ଭାବନା ସବୁ ପୁଣି ଜମାଟ ବାନ୍ଧୁଛନ୍ତି ନହୋଇ ଦୁର୍ବଳ , କାଳ ରାତ୍ରିର ଅବସାନ ପରେ ଆସିଛି ଝଡ଼ ପରର ସକାଳ!